De oude Griekse Goden zaten op de berg Olympus en keken vanaf daar op de wereld neer. Ze zagen de mensen spartelen en wat bleek? De Goden worstelden nét zo, want niets menselijks was de Goden vreemd. Zo ontstonden de Metamorfosen, geschreven door die oude Romein, Ovidius.

Nu, eeuwen later, schrijven wij de Metamorfosen opnieuw.

Daphne was jong,
had sterrenfonkelogen
en een neusje oh zo klein
alles aan haar was mooi
zelfs haar ellenbogen
terwijl dat maar rare dingen zijn,
ze was trouwens ook slim
en ze kon goed rekenen
en ze hield ervan
om dinosaurussen te tekenen.

Niet alleen Daphne komt langs, maar ook Echo (want waar komt de Echo vandaan?) en Narcissus. Ze buitelen over elkaar heen op die hoge berg Olympus en vertellen verhalen die grappig en gek zijn, maar die ook naadloos aansluiten bij onze wereld van vandaag. Want zeg eens eerlijk, moet eigenlijk alles niet anders? Kan alles niet beter? En als je goed kijkt… lijken die Godenkinderen dan niet sprekend op ons? Daarboven op die Olympus ontdekken we dat we met verbeelding nieuwe werelden kunnen maken en dat, met een beetje fantasie, alles kan veranderen.

Metamorfosen is een humoristische en ontroerende voorstelling, boordevol herkenbare verhalen en met livemuziek en -zang van Camerata Trajectina. Oude instrumenten, zoals de luit, viola de gamba en de harp, maken nieuwe klanken. Zo versmelten kunstvormen en komen oude en nieuwe werelden samen. En daar is natuurlijk geen woord Grieks bij!